Wiza to specjalny dokument, który stanowi zezwolenie na przekroczenie granicy danego kraju i pobyt na jego terytorium. W Polsce wydawane są głównie wizy krajowe oraz wizy Schengen. Ich posiadacze są oficjalnie uprawnieni do swobodnego poruszania się po terenie RP oraz innych państw wspólny. Na czym polega jednak różnica między tymi dwoma zezwoleniami?
Jakie rodzaje wiz są wydawane do Polski?
Zanim przejdziemy do szczegółowego wyjaśnienia tego jakie są różnice między wizą Schengen a wizą krajową, omówmy po krótce wszystkie rodzaje wiz, które są wydawane do Polski.
Wiza typu „C”
Wiza typu „C” lub wiza Schengen jest jednym z dwóch najczęściej udzielanych zezwoleń na przekroczenie granicy naszego kraju. Dzieli się ona na dwa rodzaje, a mianowicie:
- jednolita wiza Schengen,
- wiza Schengen z ograniczoną ważnością terytorialną.
Obie te wizy uprawniają posiadacza do przebywania i swobodnego przemieszczania się na terenie strefy Schengen przez okres nieprzekraczający 90 dni w ciągu 180-dniowego okresu. Różnica między nimi polega na tym, że pierwsza pozwala na pobyt we wszystkich krajach strefy, podczas gdy druga pozwala na pobyt w ograniczonej liczbie z nich.
Wiza typu „D”
Wiza typu „D”, czyli wiza krajowa, jest drugim najczęściej wydawanym dokumentem tego typu do Polski. Jej posiadacz otrzymuje oficjalne zezwolenie na wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na pobyt ciągły lub kilka pobytów następujących po sobie na jej obszarze. Jedynym warunkiem jest to, że powinny one trwać dłużej niż 90 dni w okresie ważności wizy, ale nie dłużej niż rok.
Ponadto, wiza typu „D” uprawnia do swobodnego poruszania się po strefie Schengen w okresie do 90 dni w ciągu 180 dni, w okresie ważności zezwolenia.
Wiza typu „A”
Wiza typu „A”, czyli lotniskowa wiza tranzytowa, jest najrzadziej wydawanym rodzajem tego dokumentu do Polski. Jej posiadacz jest uprawniony do tranzytu przez międzynarodową strefę tranzytową jednego lub kilku lotnisk państw członkowskich strefy Schengen. Jest ona wydawana obywatelom konkretnych państw, a w Polsce są to co do zasady osoby z Afganistanu, Armenii, Bangladeszu, Demokratycznej Republiki Konga, Egiptu, Erytrei, Etiopii, Ghany, Iranu, Iraku, Kuby, Nigerii, Pakistanu, Somalii i Sri Lanki. Jednak aby znaleźć pełną listę krajów kwalifikujących się do wizy tranzytowej, zalecamy odwiedzenie strony internetowej Komisji Europejskiej.
Kto wydaje wizy do Polski?
Zgodnie z informacjami na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych, decyzję o wydaniu wizy do Polski podejmuje polski konsul poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym, w celu uzyskania takiego dokumentu należy udać się do placówki dyplomatycznej, której okręg konsularny obejmuje miejsce naszego stałego pobytu.
Jakie dokumenty są potrzebne przy składaniu wniosku wizowego?
Dokumenty wymagane do złożenia wniosku wizowego są całkowicie zależne od rodzaju wizy, o którą ubiega się dana osoba. Dlatego też, jeśli ktoś ma w planach przejść przez tę procedurę, zalecamy odwołanie się bezpośrednio do strony internetowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub skontaktowanie się z odpowiednim konsulatem.
Co do zasady, dokumenty niezbędne do ubiegania się o wizę „C” i „D” obejmują między innymi:
- ważny dokument podróży,
- wypełniony i podpisany wniosek wizowy,
- fotografię,
- ubezpieczenie zdrowotne,
- potwierdzenie wniesienia odpowiedniej opłaty wizowej.
Dodatkowo, zazwyczaj konieczne jest również dostarczenie dokumentów uzupełniających, które zależą od państwa pochodzenia oraz od kraju składania wniosku wizowego.
Jaka jest różnica między wizą Schengen a wizą krajową?
Teraz, gdy wyjaśniliśmy już podstawowe informacje na temat wiz wydawanych do Polski, nadszedł czas, aby poruszyć kwestię różnicy między dwiema najpopularniejszymi z nich, wizą Schengen i wizą krajową. Na pozór wydają się one bardzo podobne, co często sprawia, że nie jest jasne, o którą z nich należy się ubiegać.
Jak wynika z przedstawionych informacji, zarówno wiza Schengen, jak i wiza typu „D” uprawniają do przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i swobodnego poruszania się po Strefie Schengen. Zasadniczą różnicą między nimi nie jest więc zakres terytorialny, ale aspekt czasowy. Należy bowiem zauważyć, że wiza „C” często nazywana jest również wizą krótkoterminową, a wiza krajowa – wizą długoterminową. Wynika to z faktu, że w pierwszym przypadku prawo do pobytu na terytorium Polski (jako państwa należącego do strefy Schengen) obejmuje maksymalnie 90 dni, natomiast w drugim przypadku – dłużej niż 90 dni, ale krócej niż rok (z zastrzeżeniem, że prawo do poruszania się po krajach strefy Schengen jest takie samo jak w przypadku wizy „C”).
Tak więc czynnikiem decydującym o wyborze odpowiedniego wniosku wizowego jest długość planowanego pobytu w Polsce. Jeśli dana osoba planuje pozostać w kraju tylko na okres wakacyjny, a następnie wrócić do swojego państwa, to jak najbardziej może ubiegać się o wizę Schengen. Jeśli natomiast planuje dłuższy pobyt, na przykład związany ze studiami lub pracą, lepszym rozwiązaniem będzie wiza krajowa.
Czy wiza Schengen i wiza krajowa uprawniają do pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?
Obywatele Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego czy Szwajcarii mogą pracować na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez konieczności przedkładania dodatkowych zezwoleń, jednak inaczej sprawa wygląda w przypadku mieszkańców innych państw.
Podstawowym dokumentem niezbędnym cudzoziemcowi do podjęcia pracy w naszym kraju jest zezwolenie na pracę. Dodatkowo, musi on posiadać zezwolenie uprawniające go do legalnego pobytu w Polsce, takie jak wiza czy karta pobytu. Zarówno wiza Schengen, jak i wiza krajowa pozwalają cudzoziemcowi na podjęcie pracy, jednak kluczowe jest posiadanie przez niego odpowiedniego oznaczenia celu pobytu.
Osoby, które nie mogą podjąć pracy na podstawie posiadanej wizy to te, które posiadają zezwolenie z oznaczeniem celu jako:
- turystyczny (kod wizy „01”) lub,
- korzystający z tymczasowej ochrony (kod wizy „20”).
Podsumowując
Procedura uzyskania wizy może z pozoru wydawać się skomplikowana, jednak najważniejsze jest odpowiednie przygotowanie i upewnienie się, że posiada się wszystkie niezbędne dokumenty. Zachęcamy do przeczytania tego artykułu, aby zrozumieć najważniejsze różnice między dwoma najpopularniejszymi rodzajami tego zezwolenia. Następnie należy skonsultować się z konsulem, aby upewnić się, że spełnione zostały wszystkie niezbędne warunki.